Festiwal sztuki w przestrzeni publicznej

Paul Panhuysen

(ur. 1934 w Borgharen/ Holandia, mieszka i pracuje w Eindhoven)

Jest kompozytorem, artystą wizualnym i dźwiękowym. Tworzy instalacje, rzeźby i performances dźwiękowe, improwizacje muzyczne, elektroniczną muzykę eksperymentalną.

Studiował malarstwo i wzornictwo na Akademii Jana van Eycka w Maastricht oraz socjologię sztuki na Uniwersytecie w Utrechcie. Był rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Leeuwarden i dyrektorem departamentu edukacyjnego w muzeum miejskim w Den Haag i Van Abbe Museum w Eindhoven. W 1965 roku zainspirowany działaniami Fluxusu założył grupę artystyczną De Bende van de Blauwe Hand, która organizowała wystawy, environments i happeningi. Trzy lata później założył eksperymentalną grupę muzyczną The Maciunas Ensemble.

Wykorzystuje instrumenty klasyczne, elektroniczne, dźwięki natury, przedmioty z rozmaitych obszarów. Poszukuje muzyki w rozmaitych źródłach: w wibracji długich, naprężonych sznurów, kwileniu kanarków, hałasie drukarek igłowych, dźwięku oscylatorów, czujników itd. Od 1982 roku tworzy Long String Installations, którymi animuje podczas koncertów-performances bądź poddaje je działaniu natury i wewnętrznym naprężeniom. Wydał kilka albumów, między innymi "Paul Panhuysen and the Galvanos: Lost for Words", w których wykorzystał galwanometry i drgające metalowe sprężyny oraz "Partitas for Long Strings", z użyciem instalacji z długiego sznurka.

Od 1980 do 2001 roku prowadził Het Apollohuis w Eindhoven, niezależną platformę artystyczną, otwartą na działania intermedialne, muzykę eksperymentalną i nowe struktury dźwiękowe budowane w odniesieniu do sztuk wizualnych. Odbywały się tam wystawy, koncerty, performances, sympozja, festiwale i wykłady. Artysta wierzy, że kiedy rozmaite formy sztuki korelują ze sobą dochodzi do niezwykle interesujących sprzężeń i powstania nowych interdyscyplinarnych jakości. Gatunki sztuki rozwijają się w toku wzajemnej interakcji.

Panhuysen tworzy dźwiękowe instalacje w rozmaitych przestrzeniach. Układy wchodzą w symbiozę z naturą i architekturą. W pracy "Maleńkie dusze śpiewające w słońcu" (Little Souls Singing in the Sun) (2000) zaaranżował wnętrze studni Fortu IJmuiden za pomocą sieci stalowych kabli w trójkątnej spirali, do których przymocował garnki. W każdym z nich umieścił piezo i ogniwo słoneczne - natężenie dźwięku zależało od ilości światła słonecznego a wzory dźwięków stale się zmieniały. Stalowe liny są częstym elementem jego powietrznych instalacji - zawiesza na nich rozmaite przedmioty generujące dźwięki.

W Lublinie Panhuysen zaprezentuje instalację zatytułowaną "Koncert Pitagorejski" (A Pythagorean Prom). Składa się z 64 małych dzwonków aluminiowych, które wiszą na lince w rytmicznym ciągu Fibonacciego, ponumerowane od 1 do 4, nastrojone zgodnie z akordem pitagorejskim 6 : 8 : 9 : 12. Realizacja dźwiękowa będzie umieszczona na drzewie i wtopi się w otoczenie, poruszana przez wiatr.