Redas Dirżys
Artysta pracuje w obszarze performance, rzeźby, grafiki, jest znany ze społecznie zaangażowanych interwencji w przestrzeni publicznej. Zajmuje się także szeroko pojętą krytyką sztuki i działalnością kuratorską.
W 2001 roku ukończył Estońską Akademię Sztuk Pięknych w Tallinie. Swoją artystyczną aktywność zaczynał od rzeźby i grafiki, które ewoluowały w toku jego artystycznego rozwoju, zostało jednak upodobanie do monumentalności i do druku. W swoich realizacjach podejmuje kwestie społeczno-polityczne. Generuje sytuacje, w których sztuka łączy się z polityką, a polityka zaczyna funkcjonować jako sztuka.
Kwestionuje panujące w społeczeństwie standardy, zasady rządzące światem sztuki, interesuje go dekonstrukcja mechanizmów władzy. Prowadzi poszukiwania na polu sztuki, próbując rozstrzygnąć, jak być częścią systemu i jednocześnie pozostać buntownikiem. Znaczna część jego artystycznych wypowiedzi koncentruje się na krytyce koncepcji "iluzji wolności", kultury oficjalnej, społeczeństwa obywatelskiego pojmowanego jako wartość dana, jednak jego ostrze krytyczne nie jest pozbawione ironii. Tworzenie sytuacji efemerycznych w rodzaju performance, interwencji w przestrzeni, interesuje go znacznie bardziej niż wizualna nadprodukcja obrazów dobrze znana z mediów. Prowadzi także warsztaty performance, których celem - jak mówi artysta - jest wyzbycie się ograniczeń formalnych, reprezentacji i klisz, które dominują w świecie artystycznym.
Rok 2009, kiedy Wilno jest Europejską Stolicą Kultury, jest dla artysty okresem strajku. Wraz z grupą zaprzyjaźnionych artystów i aktywistów przeniósł artystyczny punkt ciężkości ze stołecznego Wilna do peryferyjnego miasteczka Alytus (Olita), z którego pochodzi. Organizuje tam od 2005 roku nietypowe biennale sztuki. W tym roku w sierpniu odbędzie się Art Strike Biennale, podczas którego uprawianie sztuki będzie zabronione. "Monstrations" (Monstrancje) - pochody ludzi przypominające flash mob mają na celu pokazanie nieskuteczności politycznych demonstracji, które odbywają się pod kontrolą władzy. Zniszczenie formatu biennale to protest wobec oficjalnych instytucji kulturalnych, atak na oficjalną sztukę zależną od układów politycznych.
W Lublinie Dirżys stworzy roślinny portret Aleksandra Łukaszenki ("Ogród. Łukaszenko opus #30"). Bazą jego działania jest powiększone zdjęcie z gazety, przestawiające Łukaszenkę sprzed 12 lat. Mechanizm drukowania zostanie dokładnie powtórzony - kropki rastra zostają zastąpione przez dziury w ziemi symetrycznie zaznaczane klinem, w których artysta posieje nasiona. Dirżys mówi, że najistotniejszy w obrazie jest jego najbardziej elementarny składnik: punkt (w formie drukarskiej) i piksel (w formie cyfrowej). Interesuje go formowanie obrazu poprzez nakładanie kolejnych punktów jeden po drugim, mozolny proces konstrukcji wizerunku, zarówno pod względem technicznym - setki punktów, które tworzą obraz jak i medialnym - obraz, który jest powielany setki razy w środkach masowego przekazu.
Artysta od wielu lat przenosi obrazy metodą drukarską na różne powierzchnie - betonowe ściany, bruk, kartki dziecięcego elementarza. Piksele obrazują wywiercone dziury, wykopane w ziemi otwory. Zwielokrotnione piksele tworzą portrety współczesnych dyktatorów: Łukaszenki i Pol Pota. Artysta gra z wizerunkiem, archetypem silnego wodza, analizuje sposób, w jaki funkcjonuje on w kulturze i konteksty, jakimi jest obarczony. Przeniesienie go na powierzchnię za każdym razem powoduje przesunięcie kontekstu. Wybór konkretnej powierzchni w Lublinie, stworzenie warzywnego ogródka na bazie twarzy Łukaszenki ma swoje uzasadnienie. Przygotowując realizację na festiwal Open City artysta zapoznał się z historią miasta i dowiedział się o istnieniu grupy artystycznej "Ogród". Sadzenie roślin jest rodzajem upamiętnienia lubelskich akcjonistów. Wizerunek Łukaszenki jest też związany z obchodami 440-lecia zawarcia Unii Lubelskiej - w mieście pojawią się prezydenci Litwy i Ukrainy, nie może również zabraknąć białoruskiego prezydenta, dyskretnie wyłaniającego się z parku przy Centrum Kultury.
„Ogród. Łukaszenko opus #30”
Place: plac Dzieci z Pahiatua (w kierunku ul. Karłowicza)